De kerstkaart…..in of uit beeld…..

Tot voor enkele jaren terug werd er in de eerste helft van december altijd stevig over de kerstkaart nagedacht. Koop ik ze, maak ik ze zelf, wordt het een foto die geprint moet worden?
Zelf maken heb ik misschien een of twee keer gedaan; veel te veel fröbelwerk. Dat is niet voor mij uitgevonden. Uiteraard had ik altijd grote bewondering voor diegenen die ze wel zelf maakten. Van modern tot klassiek, petje af. Uren van noeste arbeid en geduld moeten daar in zitten. De kaart met afbeelding van kids onder de kerstboom vond ik altijd een beetje sneu voor die kinderen. Als ze die jaren later terug zien zijn ze dan nog net zo blij als ze op die foto kijken? En oh ja, de envelop werd met de hand geschreven en natuurlijk een kerstzegel erop. Dat scheelde toch mooi in de portokosten; ja tante Pos dacht nog mee toen.
Met de opkomst van gebruiksvriendelijke publicatieprogramma’s op de PC werd het al wat anders. Hier werd een foto gekopieerd en daar een tekst gepikt en met een beetje fantasie maakte je er zelf een persoonlijke boodschap van. Van zwart/wit naar kleur, gouden of zilveren randjes, aan voor en/of achterkant bedrukt. Het werd steeds geavanceerder. Er werd een losse envelop gekocht en oei, sommigen deden er een geprinte adressticker op. Werd al een beetje onpersoonlijk.
Toen kwam de digitale kerstwens opzetten. Eerst in het zakelijk verkeer en vervolgens privé.  Digitale foto’s, filmpjes, muziekjes eronder , alles werd per email verzonden. Een paradijsje voor de creatievellingen op dit gebied. Je stond er af en toe versteld van.
En nu, nu zijn we inmiddels in de wereld van facebook etc. aanbeland. Tante Pos wordt voor een groot gedeelte overgeslagen. Snel een foto van de boom, een kerststuk- of bal, een hoekje van de tuin, een tekst erbij met de beste wensen en hup versturen maar. Alle vrienden en weet ik wie nog meer kunnen ‘m zien dus je kunt niemand meer vergeten.
Toegegeven ik ben zelf van de eerste groep die de gouwe ouwe kerstkaart verving door een digitale wens, want het is zo lekker makkelijk. In een avond is alles afgewerkt.
Maar het is oh, zo leuk als de post toch nog een echte kaart in een met een mooi handschrift geadresseerde envelop in de bus kiepert. Van wie zou die nu zijn?
Hij krijgt een mooi plaatsje in de standaard en daar blijft hij een paar weken staan. Bij al die anderen want er zijn toch nog best wat mensen die hetzelfde hebben gedaan. Een leuke kaart met een persoonlijke wens verzonden per post.
Houden we die erin of wordt het klassiek?