Koning Voetbal regeert

De aanloop naar een WK Voetbal kenmerkt zich in de media veelal met voorbeschouwingen, terugkijken op vorige WK’s, voorspellingen, aftellen van dagen en in de allerlaatste periode in uren (!) tot het echt begint, etc. etc. Op een gegeven moment wordt dat zo veel en zo vaak dat je geen radio of TV meer kunt aanzetten of “UT” gaat erover. Ik ben zeker niet anti, maar moet helaas bekennen dat er dan toch wel eens momenten zijn dat ik denk, laat ZE in hemelsnaam de eerste 2 wedstrijden verliezen. Dan zijn de critici opgelucht zo van zie je nou wel en dan zijn we tevens van dat koffiedikkijken en, eerlijk is eerlijk, een hele hoop “gezwetst” af. Tsja, ik weet het, lelijk gedacht van mij zo af en toe, maar het is niet anders. Maar als dan de eerste Oranjewedstrijd wordt gespeeld en die verloopt zoals dit keer tegen Spanje, ja, dan ga ik ook om. Tijdens de eerste helft nog wat scepsis maar als er toch 5 doelpunten uitrollen ben ik ook niet meer te houden. Zie ik alweer gekleurd denk ik. Dan nemen we nog een extra glas of glaasje, een snack meer of minder doet er opeens niet meer toe (lijnen doen we ff niet meer), proberen afspraken te maken met vrienden om toch vooral de komende wedstrijden gezamenlijk te kijken. Kortom kijken handelen via de gekleurde bril, in dit geval dus een Oranje. Alle krantenartikelen worden gelezen, TV programma’s kritisch gevolgd, het lijkt zelfs af en toe of we er verstand van hebben. Louis van Gaal is toch niet zo verschrikkelijk als ik dacht, de voetballers zelf zijn echt wel talenten zo af en toe, en dat ze een kapitaal verdienen, ach, ze geven ons toch ook veel plezier. Even kunnen ze geen kwaad doen. En zelfs onze koning en koningin zitten op de tribune dus je kunt er gerust voor uitkomen dat je graag kijkt!

In de winkels met oranjespullen kom dan ik ook niet helemaal ongeschonden naar buiten; soms in de vorm van oranje tompouzen of soezen, een leuk oranje T-shirt, oranje vla, oer-hollandse worteltjes, een kaarsje. Leuk toch zo’n periode.   En spannend zodra de poulewedstrijden achter de rug zijn. Als we toch maar niet tegen die… of die… hoeven want dan liggen we er zo uit. Nee, dan liever tegen die….

Eigenlijk (eigenlijk) allemaal te gek, kuddegedrag noemen we dat. Samen kijken, samen juichen, samen eten, samen facebooken, samen twitteren. Grote saamhorigheid. Gezellig zo’n WK periode, zolang ZE tenminste winnen.

 

Wij niet begrijpen… – Cappadocie

Een paar maanden geleden zat er een folder bij onze dagelijkse krant gericht aan De Bewoners van dit pand. Een aanbieding van familie van Cor en Don voor een 8-daagse rondreis naar Cappadocië, Turkije. Opvallend was de spectaculaire vanafprijs die werd genoemd maar ook het programma zelf. Allereerst de vliegreis naar Antalya, verblijf op basis van halfpension in 4* hotels, de hele week een toeristenbus met airco en Nederlandstalige reisleiding en de transfers van en naar het vliegveld. Daar hadden wij wel oren naar.
We hadden zo hier en daar eens geïnformeerd want wij zijn uiteraard niet de enigen die de krant lezen. Maar van verschillende zijden hoorden we enkel ptimistische geluiden: kun je gerust doen, is hartstikke tof, hele mooie reis etc. etc. Resultaat van ons vriendengroepje: boeken dus! Natuurlijk was de goedkoopste dag al uitverkocht maar voor €20,- meer was het nog een erg lage prijs voor alles wat werd beloofd.
Zo vlogen wij begin mei naar Turkije; vol verwachting klopte ons hart. En al zijn ook wij niet piep meer, we drukten toch de gemiddelde leeftijd. Er waren begin tachtigers bij!
We werden in een geweldig 5* Resort gestopt met een bijna all inclusive bandje om de pols. Te mooi om waar te zijn, prachtig weer, perfecte kamers (studio’s), veel te veel keus in eten en ‘s avonds geweldige life-animatie.
De eerste dag bezoeken we Perge, en een mooie nieuwe moskee en maken we een boottocht over de rivier. Barbecue aan boord; succes verzekerd. In de namiddag doen we nog het beroemde Aspendos theater en een aquaductruïne aan.  Dag twee gaan we per bus door het Taurus-gebergte met Konya als eerste stop. Daar bezoeken we het Mevlana museum van de Derwisjen en vervolgens gaan we richting Urguy waar we 3 nachten zullen verblijven. Dag drie wordt besteed aan het openluchtmuseum bij Goreme en het gebied bij de vulkanen Erciyes en Hasan Dag om te zien en te horen hoe de monniken leefden.  De vierde dag is er voor Pasabag in het dal van de monniken. Hier een wandeling bij Zelve door de 3 verschillende dalen in het schitterende tufsteenlandschap. Tevens een bezoek aan een tapijtknoperij; cultuur van Turkije. Een bezoek aan een Turkse avond met veel muziek, dans en cultuur uit de verschillende Turkse streken staat eveneens op het programma. Een geweldige avond met of zonder raki. Dag vijf brengen we een bezoek aan de onderaardse stad Kaymakli. Ten tijde van de Arabische belegering een toevluchtsoord voor de bevolking; nu een toeristische trekpleister. Onderweg weer volop genieten van het prachtige tufsteenlandschap wat af en toe op een maanlandschap lijkt.
De zesde dag gaan we terug naar Antalya. Onderweg vele stops met fotomomenten en nog een bezoek aan de beroemde Sultanhan-Kervansaray bij Aksaray in de buurt. We overnachten weer in “ons” 5* Resort. Voelt bijna aan als thuiskomen. Dag zeven is gereserveerd voor Antalya zelf. De waterval van Antalya is een beauty en erg speciaal en de oude stad en de haven zijn ook zeker de moeite en vele fotokiekjes waard. Dan naar de markt met het leven van alle dag. Veel kruiden, specerijen, groenten, fruit en kleding en sierraden; kortom heel erg Turks! ’s Avonds nog een acrobatenvoorstelling op het Resort.
Dan is de week alweer om. De achtste en laatste dag vliegen we alweer vroeg terug naar Nederland.  Cultuur gesnoven, veel gezien, lekker gegeten, heerlijk in de zon gezeten. Een flinke ervaring rijker waarbij we heel vaak dachten en tegen elkaar hebben gezegd: Wij niet begrijpen – hoe is dit mogelijk voor die prijs? En dat is dan weer heel erg Nederlands!