Ieper en WO I, waarom, waarvoor…

Interesse in geschiedenis is er altijd geweest. Maar afgelopen zomer heb ik een paar boeken gelezen die hoofdzakelijk over WO I en dan vooral over België gingen. Daar kwam toevallig nog eens bij dat ik via de leesclub een boek* las wat zich grotendeels in de periode 1914 – 1918 in Ieper en directe omgeving heeft afgespeeld. Al veel langer stond een bezoek aan deze streek op het prioriteiten lijstje maar nu moest het er toch maar van komen.  Met enkele familieleden togen wij onlangs dus richting Ieper. Vooraf nog goed georiënteerd wat waar te zien is en toen al moeten vaststellen dat alles in 2 dagen zien niet zou lukken. Dus een keuze gemaakt uit de meest “populaire”/interessantste dingen.
In Ieper aan de Grote Markt bezochten we uiteraard het In Flanders Fields Museum gevestigd in de vroegere Lakenhallen en het belfort. Dit geeft een prima overzicht van het totale front in deze 4 verschrikkelijke jaren. Ieper is toen met de grond gelijk gemaakt; na de oorlog werd veel hiervan hersteld en heropgebouwd in de oude stijl. Zo ook de voormalige St. Maarten’s kathedraal waarin nu weer enkele religieuze kunstwerken die destijds werden gered. Het stadhuis en de horecapanden met de prachtige gevels en het Gerechtshof. De Engelsen bouwden in Ieper de St. George’s Memorial Church met gedenkplaten, vlaggen en meubilair die herinneren aan de Engelse gevallenen.
De streek, de Westhoek, heeft 9 Belgische, 9 Britse, 3 Franse en 4 Duitse begraafplaatsen waaronder veel graven met “unknown soldiers” en veel massagraven; in totaal liggen alleen al in de Westhoek meer dan 500.000 slachtoffers begraven. Ze kwamen overal vandaan.
Wij hebben Tyne Cot Cemetery, Soldatenfriedhof in Langemark, l’Ossuaire français, Essex Farm en Lone Tree Cemetery en Begraafplaats Vladslo bezocht. Van de 14 musea en bezoekerscentra in de omgeving bezochten wij Memorial Museum Passchendale (veruit de beste), Hill 60, Museum aan de IJzer, Spanbroekmolenkrater en farm cemetery. Allemaal even indrukwekkend en schokkend eigenlijk. We hebben er zo weinig over gehoord vroeger op school of van familie. Wij, Hollanders, zijn niet opgevoed met verhalen over WO I. Nederland was neutraal wat nog niet wil zeggen dat alles ok was wat we deden. **We liepen door de loopgraven, keken naar authentieke beelden van deze verschrikkelijke Groote Oorlog, we schuifelden door bunkers, een ondergronds ingericht hospitaal en verbindingspost. We zagen oorlogskleding, foto’s en brieven van het front, oorlogstuig als tanks, kanonnen en geweren en schoppen en gasmaskers. En heel veel munitie, bommen en granaten in alle mogelijke maten en uitvoeringen.
Elke stad en elk dorpje kent zijn eigen triest verhaal en heeft zijn eigen herdenkingsmonument. Daarvan hebben we heel veel foto’s gemaakt zoals o.a. The Brooding Soldier, De Dodengangen loopgraven bij kmpaal 16 aan de IJzer in Diksmuide, Den Engel van het Franse Monument Kemmel en op de Lettenberg.
Natuurlijk hebben we ook lekker Bourgondisch Belgische gegeten en gedronken. Het was tenslotte een beetje vakantie. Maar het meest speciaal was toch de Last Post ceremonie aan de Menenpoort in Ieper. Al sinds de onthulling van dit oorlogsgedenkteken in 1927 wordt hier elke avond om 20.00 uur deze ceremonie gehouden. Echt elke dag. Vaak worden er kransen gelegd en zingt een koor. Alles strak geregisseerd. Zo indrukwekkend! Een must-see.
Het waren twee onvergetelijke dagen waarin we heel veel hebben gezien, gelezen en geleerd.  En al hadden we een hele week gehad dan hadden we nog niet alles kunnen bezoeken. Er is zoveel wat nog herinnert aan wat er in die 4 jaar is gebeurd.  Het waarom en waarvoor vraag je je af maar dat is honderd jaar na dato waarschijnlijk voor nog steeds niemand duidelijk.

Genieten kun je leren…

Toen wij een paar jaar geleden voor een wintersportvakantie vertrokken kregen wij van een BWer (bekende Waalwijker) het advies mee, zeg maar gerust de opdracht, om het elfde gebod na te leven.  Gij zult genieten. En dat hebben we toen, ondanks dat de weersomstandigheden niet echt meewerkten, heel goed gedaan. Zie hiervoor een van de columns in deze bloghistorie.
En nou niet dat het sindsdien kommer en kwel is geweest, integendeel zelfs, maar zo af en toe is het goed om weer eens bewust je zegeningen te tellen. Deze week was/is zo’n week.  September 2014 brengt ons een prachtige nazomer, een zgn. Indian Summer, dat klinkt veel fraaier.   Aanhoudende zomerse temperaturen meteen al ’s morgens als je opstaat. Weinig tot geen wind, kortom genieten van buiten zijn. Dus wordt er nog volop gefietst, buiten gegeten, terrasjes gepikt, ijsjes gegeten.
Vrienden nodigden ons uit op hun boot om mee de Biesbosch in te varen. Daar zeg je toch geen nee tegen!  Er moest nog snel iets geregeld worden, een afspraak verzet, een bijeenkomst ingekort, maar in de loop van de ochtend, van zomaar een dag midden in de week, reden we naar de jachthaven. Wat een luxe. En wat een rust vergeleken bij weekenddagen.   Zo’n dag aan boord begint met koffie met iets lekkers erbij. En met de zon in het gezicht smaakt dat allemaal nog iets lekkerder dan normaal. Beetje bijbabbelen, laatste nieuwtjes uitwisselen, verhaaltjes van de afgelopen vakantie vertellen en de planning voor de volgende vakanties alweer kenbaar maken, wat hebben we het toch goed. Gij zult Genieten!
Stukje varen die mooie Biesbosch in, onder de brug door waar je normaal gesproken overheen fietst, het ziet er allemaal net iets anders, net iets vriendelijker uit. De reiger die je thuis uit je vijver probeert te weren, wordt hier gefotografeerd evenals de aalscholver want die heb je ook al een tijdje niet meer in je tuin gezien. We zijn natuurlijk niet de enigen op het water; gelukkiger zijn er meer mensen die het elfde gebod naleven.
Rond lunchtijd wordt er aangemeerd. Opnieuw weer gezellig; lekker in de zon en uit de wind smaken de broodjes heerlijk en het eerste (nog alcoholvrije) koude pilsje nog lekkerder. Fotootje maken, facebookberichtje versturen want de thuisblijvers zullen het weten, krantje lezen, beetje wegdommelen, ja, ja,  Gij zult genieten!
Na weer een stukje varen door dit prachtige natuurgebied wat zo ongeveer in de achtertuin ligt wordt het langzaamaan tijd voor een glaasje (niet alcoholvrij). Een blik op het horloge geeft aan dat het mag. Hiervan wordt natuurlijk de stemming nog beter. Een snackie erbij, nog eens bijschenken, moppie tappen, oh jongens toch..,           Gij zult genieten!
Als we aan het eind van die mooie dag weer aanleggen in de haven verzorgt de gastvrouw een heerlijk “captaindinertje”, met uiteraard een glaasje erbij. De gastheer werpt nog even zijn vishengel uit en is vandaag zeer succesvol met de vangst en daar nemen we dan nog maar een oranjebittertje op.
De zon is allang mooi rood ondergegaan, de jachthaven ligt er vredig bij. De kapitein en zijn matroos blijven vannacht aan boord. Wij gaan op huis aan, we houden het elfde gebod erin. Dat was nog eens genieten!