Een Tien met een griffel.

Tijl Beckand is bij mij bekend geworden als LAMA, het eens zo populaire TV programma van BNN op de vrijdagavond. Een intelligente, goodlooking, sexy man, ad-rem met veel humor. Regelmatig dook hij ook op in andere programma’s; wie  wil zo’n schatje nou niet als publiekstrekker? Dan bleek steeds weer hoe veelzijdig hij is, echt van alle markten thuis, zijn optreden verveelt nooit. Dat laatste kun je van veel anderen BN’ers die te veel, te vaak met hun hoofd het scherm vullen, niet zeggen. Opeens dit TV seizoen was daar het nieuwe programma op Nederland 3.

De tiende van Tijl.  Tijl Beckand voorziet klassieke muziek van een modern jasje.

Hoe komt hij op die titel? En wat moet je je daar nou bij voorstellen? Als je de Negende van Beethoven hebt, is de Tiende van Tijl nog niet zo gek verzonnen natuurlijk. Da’s dus opgelost.  Als je denkt dat het een zwaar programma wordt zit je er faliekant naast. Hij brengt klassieke muziek op een moderne manier bij de mensen thuis.

Elke aflevering een filmpje over een bekende musicus of van nu of uit vorige eeuw(en). Van Tiesto tot Mozart en Schumann. Waar hij/zij woonde, de leefgewoonten, de kinderen, de eigenaardigheden. De link met Nederland. Hoe het afliep.

Een jonge musicus mag zijn/haar instrument bespelen; piano, viool, klarinet, harp of cello. Het maakt niet uit, stuk voor stuk zeer getalenteerde mensen. En je ziet Tijl ook echt genieten van zo’n optreden. Er wordt altijd
wel een grap(je) uitgehaald. Zoals bv tijdens de 3 dolle dwaze dagen in Bijenkorf de achtergrond muziek vervangen door een klassiek muziekgezelschap dat druppelsgewijs al zingend de roltrap afkomt en uiteindelijk als een groot koor het Halleluja zingt. Het winkelend publiek was sprakeloos en applaudisseerde na afloop enthousiast. Of een klassiek stuk op de bouwplek waar de bouwvakkers, vaak voor het eerst in hun leven, ontroerd naar luisteren.

Ook een vast onderdeel met twee ariazangers waarvan er steeds een doorgaat naar de finale. Tijl is de jury en alleen al de bevlogen manier waarop hij luistert naar de kandidaten is geweldig. De slotronde wordt beoordeeld door Christina Deutekom.  #Tiende van Tijl, maakt klassiek voor iedereen toegankelijk. Mijn programma!

Op naar de wijnproeverij

Op uitnodiging van een paar vriendinnen een heerlijke wijnproeverij gehad vorige week. Begin van de avond lieten wij ons op de plaats van bestemming afzetten; jazeker, met een slok op wordt er niet gereden.

De wijn stond keurig in een carré op nummer uitgestald. Het “programmaboekje” of wat daar voor doorging, gaf per nummer keurig aan wat er in de geopende flessen zat. De inhoud wordt met veel “schwung” omschreven, dat kan natuurlijk niemand beter dan de zgn. wijnequipe zelf. Ook de proefregels zijn nuttig. Je moet een beperkt aantal proeven en zelf beslissen welke het lekkerst is. Proef je te veel dan raak je niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk het overzicht kwijt en kun je geen goed oordeel meer vellen. Het proeven op zich is een kunst, kleine slokjes en niet te veel doorslikken. Het overschotje gaat in de zgn. crachoirs. Eventueel neutraliseren met een slok water en een stukje stokbrood.

Gestart met een paar heerlijke witte wijnen bestemd voor “voor elke dag”. Vervolgens nog enkele Franse, Italiaanse, Europese en twee van het Zuidelijk Halfrond. Sommigen zijn voor mij duidelijk niet voor elke dag en dat wordt meer bepaald door de prijs dan door de smaak. Dan even een pauze d.w.z. genieten van een heerlijk dinerbuffet. Ook dat is voortreffelijk; zowel voor- als hoofdgerecht evenals de daarbij geschonken wijn. Deze zijn door de vinologen met zorg uitgekozen.

We worden allemaal steeds enthousiaster en beginnen met volle maag aan de volgende ronde, het proeven van de rode wijnen. Ook hier starten we met de wijntjes “ voor elke dag” gevolgd door wijn uit de wijnlanden Frankrijk, Spanje en Italië. Dan nog heerlijke wijnen uit de nieuwe landen Argentinië, Chili, Amerika en niet te vergeten Zuid-Afrika. In het voorjaar nog op vakantie daar, heeft deze natuurlijk mijn speciale aandacht en dan vooral De Boschendal. De smaak ervan is in Nederland even zacht en sappig als in Boschendal zelf. De vleessoorten die de wijnequipe adviseert erbij te kiezen maken de keus voor mij al duidelijk.

Hoogste tijd voor het dessert, in buffetvorm geserveerd. Ook dit is uit de kunst. We eindigen de proeverij met een lekker portje, hoewel een kopje koffie ook heerlijk was geweest en misschien zelfs beter. Zeker gezien de laatste opdracht.

Het invullen van de bestellijst; uiteindelijk ook een belangrijk moment voor de wijnkopers. Met wat heen en weer geschrijf en geschrap komen we tot een eindlijst. Een gezamenlijke; kan toch belangrijk zijn voor de kwantumkorting.

We worden inclusief bestelling weer opgehaald door onze chauffeur. Wellicht kan hij ons na zo’n proeverij duiden als een combi van de wijnbeschrijvingen:smaakvol –elegant – boeiend – aanlokkelijk – soepel – aromatisch – toegankelijk – levendig – complex?   In ieder geval voldaan.