Na de Kerstdagen…..

Als de kerstdagen weer voorbij zijn is het de bedoeling in de dagen voor Nieuwjaar even wat “gezonder”, lees minder calorierijk, te eten. Dat is nog niet zo simpel. En zeker niet als de dagen tussen Kerst en Nieuw ook nog eens vrije dagen zijn.

’s Morgens wat later op en tijd genoeg om te ontbijten. Alles rustig aan, nog een stukje krentenstol of een worstenbroodje wat over is.                                   Na een aantal rustige activiteiten (krantje lezen, beetje rommel ruimen) is het koffietijd. Zonde om de overgebleven kerstkransjes zacht te laten worden, dus eentje bij de koffie. Even tijd om naar de sportschool te gaan of een pittig stukje hardlopen. Doen we toch nog iets goeds voor het lijf. We hebben tenslotte vrij en dan is het lekker om zoiets overdag te doen.

De lunch is ook uitgebreider dan normaal. Ook weer tijd genoeg, nog zalmsalade over of een stukje Franse kaas van het kaasplankje. Alles veel calorierijker dan de gebruikelijke lunch.Afhankelijk van het weer soms een beetje in de tuin scharrelen, wat openhaard hout verzamelen, de garage eens lekker opruimen. Leuke dingen doen waar je anders niet aan toe komt en alles lekker op het gemak. Soms even ergens op visite, daar waar je door het jaar heen niet aan toe komt; dat betekent koffie of thee drinken met weer iets erbij. Of een beetje winkelen en even een bakkie doen. Alles niet bepaald calorieverslindend in ieder geval.

Het warme avondeten betekent vaak restjes van het kerstdiner; heel vaak smaken die de derde of vierde kerstdag nog lekkerder dan met de Kerst zelf. Ook zijn er dingen die speciaal in huis zijn gehaald maar waar niet aan toe is gekomen. Daar spreekt dan ook de houdbaarheidsdatum een stevig woordje mee. Zonde om weg te gooien.  Het kan dus zijn dat er nog gerechten in bladerdeeg met gebonden saus, romige aardappelgratin en/of chocolademousse met slagroom of andere varianten, maar praktisch allemaal zeer calorierijk, op het menu staan. En ook een wijntje erbij, kan geen kwaad nu want we hebben al gesport vandaag. ’s Avonds is er een terugblik op het voorbije jaar op de TV, altijd gezellig. Dus voor de buis, kopje koffie met iets erbij en later een lekker borreltje of glaasje wijn met een nootje en een stukje kaas.

En het boodschappenlijstje met oliebollen en champagne wordt alweer gemaakt. Zullen we met Oudjaar gourmetten; gezellig met vrienden? OK, doen we samen de boodschappen. Dus schrijf maar op het lijstje: vlees, vis, stokbrood, sausjes en zullen we iets lekkers als toetje na doen?!

Uhhh, en al die calorieën…….

We halen voor Oud en Nieuw niet te veel in huis hoor,  2 januari moet we toch echt serieus aan de slag.

Maar voor nu Proost op het nieuwe jaar!!!

De vinger

Het lijkt verzonnen maar jammer genoeg is het echt waar. Er was eens (we schrijven begin oktober) een man die bij het klussen in en om het huis met zijn pink kwam klem te zitten. Au, dat deed pijn. Maar dat was nog maar het begin. De pink werd dik, rood en ging niet meer terug in de originele “pink”stand.  Koelen, koelen, dat is altijd goed, dan gaat het wel over. De pijn wordt (tijdelijk) minder maar de pink blijft wel dik en krom. Zal wel over gaan denkt hij. Na een week is de pink twee keer zo dik als normaal, staat nog krommer en doet continue pijn.  “Als dat zo door gaat moet ik nog naar de dokter ook!”

Maar het gaat zo door en de huisarts wordt gebeld. “Ik vermoed dat mijn pink gebroken is, kan ik daar een foto van laten maken?”  Nee, zegt de assistente, dat gaat zo maar niet, dan moet de dokter die pink eerst even zien.  Even kijken, nee morgen zit hij al helemaal vol, komt u overmorgen maar even langs, om half twee. Jeetje zeg, midden overdag, moet ik van mijn werk komen, maar ja het kan niet eerder of later.

Twee dagen later dus zegt de (assistent)dokter, nou die pink is niet gebroken want er zit nog kracht in!?  Beter om een echo te laten maken. Dat wordt ziekenhuis bellen voor een afspraak.  Ruim drie weken later mag de pink mee naar het ziekenhuis voor een echo (natuurlijk ook weer midden op de dag, lekker onhandig als je niet vlakbij werkt). Echo wordt gemaakt maar………we zien er niets op, toch maar beter nog een foto! maken is het advies. “Gelukkig” kan dat diezelfde dag in hetzelfde ziekenhuis, da’s nog eens boffen. Moet u over twee dagen (?) even met de huisarts bellen, die heeft dan de uitslag.  Dat dan maar weer gedaan; tja, hij was toch gebroken maar zit weer (verkeerd) aan elkaar en er zitten wat losse botsplintertjes. Daar komt dat dikke vandaan en die pijn en die kromme stand. We verwijzen u door naar de orthopeed, moet die er maar naar kijken. Nou van kijken wordt die pink niet beter want dan was hij allang beter geweest. U kunt morgen een brief ophalen bij de dokter.  (Hé, hallo er is tegenwoordig ook zoiets als email). Moet ook weer onder werktijd.  In de brief staat alleen dat wat we allemaal al weten en wat je op de foto ziet. Opnieuw wordt het ziekenhuis gebeld voor een afspraak. U kunt komen op .. december, dat is dan vandaag over ruim twee weken. Nee, helaas kan echt niet eerder. Eventueel kunt u een dag eerder in Tilburg terecht. Nee, laat maar zitten, moet ik nog meer werktijd verletten. (de wachtlijsten waren toch weggewerkt). Nog een geluk dat ik  voor m’n werk niet van die pink afhankelijk ben.

Waarom lopen de kosten in de gezondheidszorg zo ontiegelijk uit de hand??

Omdat je na zo’n doodsimpel huis, tuin en keukenongelukje met een pink niet gewoon even in het ziekenhuis kunt binnenlopen om een foto te laten maken; deze dan aansluitend  met een dokter  te bekijken zodat die meteen actie kan ondernemen, in dit geval spalken? Want daar zal het waarschijnlijk wel op uitdraaien. Dan ben je in twee weken van alle ellende af en bespaar je een berg kosten.

Maar waarom sneller, makkelijker en goedkoper als het trager, moeilijker en heel veel duurder kan?